Fimmtán mínútur þar til safninu verður lokað

Þegar ég sit og bíð eftir því að Þjóðarbókhlaðan loki byrja ég snemma að undirbúa mig undir sjokkið. Samt bregður mér alltaf, í hvert og eitt einasta skipti, þegar undirtekur í öllu húsinu: "safngestir athugið, nú eru fimmtán mínútur þar til húsinu verður lokað."  Alltaf jafn fáránlega, óeðlilega hátt. 

Frekar óþægilegt. Samt óneitanlega þægilegra en að vakna um miðja nótt aleinn í Þjóðarbókhlöðunni.